کد مطلب:52274 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » متفرقه

هدف از خلقت موجودات زنده(انسان) چيست؟

درباره هدف خلقت هم خيلي روشن نيستيد. هدف خلقت يك چيزي از استعدادها و توانائيهايش شناخته مي شود. مثلاً هدف يك اتاق را با نگاه به امكانات و اسبابهايش مي شناسيم. اگر وسائل آشپزي بود هدف آشپرخانه تهيه خوراك و اگر كتاب و ميز و صندلي، قرائت كتاب هدف بوده است.
حال به استعدادهاي انسان نگاه كنيم مي بينيم تركيب عجيبي است فكر دنبال استدلال و راه يابي است. بعد عقل مي آيد و راههاي فكر را بررسي مي كند چون قدرت ارزيابي است. آنگاه غريزه بهتر طلبي به طرف بهترين ها مي كشاند.
اين استعداد و درگيري شان آدمي را به حركت وا مي دارند پس هدف حركت و رشد است. اما جهت حركت كجاست؟
اگر جهت حركت پايين تر از خودم باشد سقوط و تنزّل است.
اگر جهت حركت مساوي خودم باشد اين تنوّع و دلخوش كردن است اگر جهت بالاتر از من باشد اين تحرّك و رشد است.
بالاتر از من كيست؟ لابّد كسي كه حاكم و آفريننده هستي من و جهان هستي است.
اين حركت به سوي بي نهايت، يك تلاش شيرين و وصف ناكردني است كه شما نمي توانيد با زبان آن را توصيف كنيد و بعد هم آن را محاكمه نمائيد. اين فهم، حركت و تلاش مي خواهد.
البته حق داريد كه بپرسيد چرا آفريد؟ براي چه آفريد؟
و از ما چه مي خواهد كه آنهم پاسخ دارد. اما براي مقدم بايد بدانيد در اصل خداشناسي مشكل داريد. اما مهم نيست. به قول خودتان خيلي ساده است. وقتي با خود

ـ10ـ
و اين جهان روبرو مي شويد بايد بپرسيد چه كسي اين هستي را دارد؟
اگر به خودمان رجوع كنيم. خدا را ضعيف و محتاج مي يابيم. چون اصولاً هر چه مادي است، و اجزاء تركيب دارد محتاج و نيازمند به اجزاء، به مكان و امداد است. پس آفريننده بايد. 1. غير مادي 2. بي نياز 3. نامحدود 4. بي مانند باشد اين همان خدا نيست كه در سوره توحيد معرفي مي شود. سپس در سوره حمد مي خوانيم او مهربان و بخشنده است و بخيل نيست.
قدم دوم: حالا مي توانيم بپرسيم از كجا آمده؟! چرا آمده؟ و اگر از ابتداء بوده قبل از آن چه بوده؟!
جواب اين اين سؤالها با همان چند خط قبل روشن مي شود. چون وجودي كه مادّي نبوده و بي نهايت است. نياز به آفريننده ندارد. چيزي كه نبوده محتاج آفريننده است و ابتدا مي خواهد.
و از كجا؟ براي موجودي مطرح مي شود كه محتاج مكان باشد. اگر جا داشته باشد آنوقت نياز را برايش ثابت كرده ايد و محدود مي شود و خدا نيست. پس او در ظرف مكان و زمان نيست و هميشه بود. و هست و خواهد بود و تصور شما توان اين را ندارد چنانكه حتي انبياء نمي توانند ذات او را تصوّر كنند (حارق الانبياء في ذاته) شما مثل كودكي مي مانيد كه كنار دريا نشسته بود و چاله اي از ماسه ها درست كرده بود. عابري پرسيد پسرم مي خواهي چه كني؟ گفت: مي خواهم دريا را در اين چاله بريزم! محدود نمي تواند نامحدود را تصوّر كند.
قدم سوم: چرا آفريد؟ اينجا بايد از خودت بپرسي چرا نيافريند؟
اگر كسي مي تواند بيافريند(قادر) و نيافريند دو عيب دارد بخيل و احتكار نيروست و

ـ11ـ
اين با ذات مهربان و بخشنده ناسازگار است.
پس آفرينش رجحان پيدا مي كند.
قدم چهارم: براي چه آفريد؟كه توضيح داده شد از استعدادها و امكانات آدمي معلوم مي شود براي خوردن و خوابيدن و خوش بودن نيامده و اين هدف حيواني است و هدف انسان، تحرّك آنهم به سوي بالاتر از خويش است (سبحان ربي الاعلي و بحمده)
قدم پنجم: از ما چه مي خواهد. او از ما مي خواهد كه نعمتها و دارايي هاي خويش را به گونه اي استفاده كنيم كه خود ما و نسل ما و جامعه و هستي صدمه نبيند. اين حركت بايد به وسيله خود ما انجام شود. چون امكانات آن (هدايت دروني، عقل) و هدايت بيروني (پيامبران(صلي الله عليه وآله) و امامان (عليه السلام)) كه خط سير حركت را روشن مي كنند، را داريم و ما آزاديم كه اين راه را طي كنيم و به سعادت برسيم و مي توانيم از آزادي و اراده سوء استفاده كنيم. اما خداوند جهان را منظم آفريده و اگر خلاف كنيم ضربه مي خوريم و بايد توبه كنيم چون بار كج به منزل نمي رسد.
پس هيچ ابهامي نيست.
و اما چرا از اول كامل نيافريد؟ ريشه اين ايراد به خاطر عدم توجه به اين نكته است كه مقصود كمال و رشد اختياري بوده است و الاّ كمال زوركي و قالبي، قلابي هم هست و شايستگي بهشت و پاداش ندارد. به تعبير روشن تر، كمال آن است كه انسان را با پاي خود وادار و تصميم خويش بپيمايد. اگر دست او را بگيرند و به زور ببرند نه افتخار است نه رشد. اگر آدمي يك ريال را با اختيار انفاق كند راهي را رفته ولي اگر ميليونها تومان را به اجبار به فقير بدهد. حتي يك گام هم صعود روحي و رواني و اخلاقي نكرده است. در قرآن

ـ12ـ
چقدر زيبا پاسخ داده است و لو شاء ربك لامن من في الارض جميعاً.
يعني اگر خدا مي خواست همه اهل زمين ايمان مي آوردند. ولي او مي خواست اين حركت انتخاب خود آدمي باشد.
و مرحله آخر و پاسخ نهايي = آيا آخر كار چه مي شود؟ همين عذاب و همين نعمت؟!
اولاً بايد بدانيد حركت آدمي توقف ندارد چون مقصد بي نهايت است خداوند بُعدي ندارد كه بگويي بعد از آن چه؟ و در بي نهايت به هر جا برسي اول راه است. (بنابر آنچه از شناخت خداوند گذشت).
و روان شناسان امروزي كه شما از تكنولوژي و علمشان ياد كرده ايد گفته اند:
آنچه بر زندگي شور و شوق مي بخشد تعقيب است نه تسخير، راه است نه مقصد، تلاش است نه كاميابي.(2)
پس در دين مبين ما حركت با نشاطي در پيش راه است كه نمي توانيد تصوّرش بكنيد. اين راهم بگويم اين جور كه شما از نعمت الهي حرف زده ايد. گويي مي خواسته ايد از باغچه منزل خودتان و يا پارك كوچك محلّه را توصيف كنيد!
از بهشت چه مي دانيم؟ ما آدمهايي كه براي سايه يك درخت و چشمه اي كوچ سفري خسته كننده را بر خود مي پذيريم چه فهمي از بهشت ناشناخته خدا و نعمات او داريم كه چنين ساده برخورد مي كنيم. اين انسان در همين دنيا، اكنون براي همين نعمت هاي ظاهري و فاني، ديگران را به خاك و خون مي كشد. مگر نه استعمار و استكبار هم اكنون تمامي جنگها را براي نفت و امكانات فاني دنيا، به راه انداخته. پس سعي انسان براي يك نعيم ابدي كه چشمي نديده و گوشي نشنيده سزاوار است. بگذريم كه ما برداشتي از
ـــــــــــــــــــــ
(1)1 - سوره يونس، آيه 99.
2 - روانشناسي كمال، ص 44.

ـ13ـ
قرب خدا و رضوان او نداريم و بسيار ساده و سطحي مي انديشيم. به اميد مطالعه و تفكر بيشتر همه جوانان سر زمين اسلامي.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ14ـ